Asanatlar Şiirden Sinemaya 
BANU SANCAK
Kırmızı
Süzdüm ne var ne yoksa kırmızıdan iktibas,
Bilmediler bir renge, yoksa Hakk’a meyil mi.
Sanki zamandan haras, say ki geceden miras,
Doğacak her yeni gün -tân- kırmızı değil mi.?
Ah kimseler bilmiyor âşkın kızıl rengini,
Kırmızı ile kalbin cilveli âhengini,
Arşı âlâ katına çıkarak mihengini,
Baştan başa boyayan -cân- kırmızı değil mi?
Kargalar konser verdi daldan izledi balık,
Köreltti bizi usta, menzilsiz kalabalık.
Meclise karışınca, münkir ile münâfık,
Yönelip saf tuttuğun -yan- kırmızı değil mi?
Aradın yıllar yılı, elvan bezekte bezde,
Bilinç altı dediğin, kör karanlık menfezde.
Vücudun payitahtı, camekânı merkezde,
Göz göze geldiğimiz -ân- kırmızı değil mi?
Ol deyince olduran Allah Rahmânı Râhim,
Karıncadan böceğe, imân ederken dâim,
Kor ateşin göğsüne savrulurken İbrahim,
Sur içinde biten gül -kan- kırmızı değil mi?
Suyu gören ateşti, doğruyu gören riyâ,
Atıldığı zindanda ölüm biçildi güyâ.
Kaderi değiştiren mâlum hikmetli rüyâ,
Yusuf'a atfedilen – zan- kırmızı değil mi?
Topraktandır bedenim, rûhum tenime bıçak,
Sakın dokunma dedim, dedin kanın çok sıcak,
Saklayarak yaramı kaçsam da köşe bucak,
Kanıma bandırdığın -nân- kırmızı değil mi?
Sana göre bir sırdı, bana göre âyandı,
Allı renkler haşrolup nefesime dayandı,
Ciğerlerim diyorum, kırmızıya boyandı,
Dünyâ dünyâ dediğin -han- kırmızı değil mi?
